disinhibited social engagement disorderاختلال مشغولیت (آمیختگی)اجتماعی بازداری نشده (مهار گسسته)

disinhibited social engagement disorderاختلال مشغولیت (آمیختگی)اجتماعی بازداری نشده (مهار گسسته)

 اختلال روانی مشغولیت اجتماعی مهار گسسته اختلالی است که که از دو سالگی در فرد بروز می یابد.

خودمانی بودن بیش از حد و نزدیک شدن فعال به بزرگسالان نا آشنا از علائم این اختلال می باشد.

در کودکان مبتلا به این اختلال حداقل دو علامت از علایم ذیل مشاهده می شود:

- تمایل به نزدیک شدن و ارتباط برقرار کردن با بزرگسالان نا آشنا
- رفتار فیزیکی و کلامی بیش از حد خودمانی نامتناسب با سن و ضوابط فرهنگی و حد و مرزهای اجتماعی
- کودک حتی در محیط های نا آشنا وقتی از مراقبین بزرگسال دور می شود برای اطمینان از حضور آنان بر نمی گردد
- تمایل به بیرون رفتن با بزرگسالان نا آشنا بدون تردید یا با تردید جزیی

 


کودکان مبتلا توانایی شکل دهی به دلبستگی انتخابی را دارند، اما به علت محدود بودن فرصت ها طی رشد اولیه که ناشی از غفلت یا محرومیت اجتماعی است، قادر به نشان دادن رفتار دلبستگی انتخابی نیستند.

محدودیت فرصت ها ممکن است به علل ذیل باشد:

- عدم برخورداری دایم از نیازهای اساسی برای آسایش، تحریک و محبت از طرف بزرگسال مراقب
- تغییرات مکرر در مراقب اولیه / تغییر مکرر والدین ناتنی
- پرورش در محیطی غیر عادی / موسساتی با نسبت بالای کودک به مراقب

باید توجه نمود که رفتار کودک مبتلا به این اختلال ناشی از یک اختلال روانی دیگر مانند بیش فعالی نیست. محدوده سنی تعریف شده برای این اختلال دو سالگی تا نوجوانی است.

خلاصه روانپزشکی کاپلان سادوک -جلد3

دیدگاه خود را بیان کنید



نظرسنجی